Akıl ve Sezgi Sentezi

Akıl; yöntem, işlem ve kıyas yoluyla hareket eder. Sezgiyse sonuca varır. Yöntem, işlem ve kıyas olmadan. Sezgiye neden diye soramazsın. Sezgide “çünkü” yoktur. Ani bir açıklık-şimşek çakmış ve bir şey görmüşsün, sonra yok olmuş ve nasıl olduğunu, niçin olduğunu bilmiyorsun, ama olmuş ve bir şey görmüşsün gibi. Tüm ilkel toplumlar sezgicidir, bütün çocuklar ve kadınlar sezgicidir ve bütün şairler sezgicidir.

Akıl kör bir insan gibidir; Karanlıkta el yordamıyla yolunu arar. Bu yüzden bu kadar çok düşünmeye ihtiyaç duyar. Sezgi kör değildir, fakat topal bir insan gibidir. Hareket edemez. Akıl ve sezgiyi sentezlediğinde tam bir sağlıklı insan olursun. Tüm organların iyi çalışır.

Bir orman yangınını anlatan eski bir masal vardır. Ormanda bir kör, bir de topal varmış. Kör adam göremiyormuş, ama koşabiliyormuş; ama nereye gittiğini bilmeden koşmak tehlikeliymiş… Her yer alevlerle kaplıymış. Topal adam yürüyemiyormuş, ama görebiliyormuş. Bir anlaşmaya varmışlar; Kör adam, topal adamın sırtına çıkmasını ve onun için görmesini kabul etmiş ve topla adam da eğer kör adam onun için koşarsa, kör adam için görmeyi kabul etmiş. Güçlerini birleştirerek alevlerden kurtulmuşlar.

Akıl yarımdır, sezgi de yarımdır. Sezgi koşamaz, sadece parıltıları görür. Sürekli bir açıklık kaynağı olamaz. Ve akıl da karanlıkta el yordamıyla arar.

Akıl ve sezgiyi sentezlediğinde ise çok daha üstün bir şeye ulaşırsın. O zaman eksiksiz görürsün, eksiksiz bilirsin.

Fazla zekiysen, hayattaki çok güzel bazı şeyleri kaçırırsın. Şiirden tat alamazsın, şarkı söylemekten, dans etmekten keyif alamazsın.

Sana biraz aptalca, biraz bayağı görünürler. Gerilirsin uzak durursun, kendini tutarsın.

Sadece sezgiciysen, daha çok keyif alırsın, fakat başkalarına yararlı olamazsın, çünkü iletişimin eksik kalır. Kendin güzel bir dünyada yaşayabilirsin ama çevrende güzel bir dünya yaratamazsın, çünkü bu yalnızca akıl sayesinde mümkün olur.

İşte bilim ve şiir buluştuğu zaman, kusursuz bir dünya mümkündür. Aksi takdirde sezgiyle akıl birbirini devre dışı bırakmaya devam eder.

İçinde bir sentez yapman gerek. Öyle derin bir senteze varmalısın ki içinde büyük bir aydınlanma açığa çıksın. Mantığın ve duyguların, çalışmanın ve rahatlamanın buluştuğu, bilimin şiire şiirin bilime düşman olmadığı bir yer.

Bu yüzden insan hala evrim aşamasındadır. İnsan hala içeriği olmayan bir biçimdir. Bu biçim içerik kazanmalıdır. Kendini büyük bir laboratuara dönüştürmeli ve enerjinin merkezini değiştirmelisin. Kendini aşman için hem aklını hem sezgilerini kullanman gerekir.

Sevgiyle paylaştım,


Deniz Ağgül Güler
Kariyer Koçu&Gelecek Stratejisti
Maremis gelecek Enstitüsü